وا می کنم روزی تو را از دست بی ناموسها

این شعر زیبا با عنوان « کرکس طوطی نمی شود » سروده ی آقای حنظله کرمانشاهی است که دوستی برایم فرستاده است. ضمن اینکه شما را به خواندن آن دعوت می کنم تذکرا عرض می کنم که یقینا قافیه ی مصرع پایانی کمی تند بنظر می رسد لذا پیشاپیش عذر خواهی حقیر را بپذیرید ، هرچند عده ای از مخملیون ! یقینا لایق چنین القابی هستند.

 

دادم ز کف چندی تو را با آه و با افسوسها
رفتی به یغما ناگهان با خدعه ی سالوسها

ای رنگ خوب و نازنین گشتی چرا چندی عجین
با جلبک و گلسنگها با حمله ی ویروسها

کرکس نشد طوطی اگر پرهای خود رنگی کند
راهی ندارد این دغل در حلقه ی طاووسها

فردا به رقص و جنبشی بر گنبد مینای دل
افتاده ای امروز اگر بر چهره ی جاسوسها

این رنگ احیا می شود ، شیاد رسوا می شود
می خشکد این مردابها در پیش اقیانوسها

بنگر نقاب ننگ را ، لبخند پر نیرنگ را
بر چهره ی شیادها بر روی اختاپوسها

این روزها آید به سر ، بیرق شوی بار دگر
گر اجنبی بندد تو را با حیله بر ناقوسها

ای سبز من قدیس من ، زیباترین تندیس من
وا می کنم روزی تو را از دست بی ناموسها

 

 

منبع:یک استکان چای داغ