لبخند بزن دیپلمات!
دیدار جناب روحانی و جناب کامرون اونقدر برخی عزیزان اصلاح طلب رو به به وجد آورده بود که اگر نگوئیم در هیئت تحریریه برخی روزنامه ها نماز شکر خوانده شد حداقل سجده شکری به جماعت ادا شده است.
اما دوستان هنوز سرازسجده برنداشته بودند که جناب کامرون آب سردی بر آتش مقدس سینه های سوخته از هجران خیابان های لندن ریخت.
البته توهین ها ،تهمت ها و حرف های اضافه کامرون مصرف داخلی داشته و اشکالی ندارد و ما باید با لبخند با دنیا صحبت کنیم چون حقوق بین الملل می دانیم و یکی از اصول مسلم حقوق بین الملل امروزی این است که قدرتمندان چشم غره بروند و جهان سومی ها لبخند زنان حساب ببرند.
جناب روحانی وقتی طرف مقابل اصلا لبخند نمیزند و محقرانه به شما مینگرد لازم نیست لبخند بزنید ها باور کنید ما هم کمی دیپلماسی بلدیم ها .
میگن به وزیر امور خارجه نروژ گفتن نظرت در مورد قهرمان دیپلماسی دکتر ظریف چیه. میگه آقای محترمیه اما من نمی دونم چرا حرف جدی میزنیم میخنده گریه می کنیم میخنده جوک می گیم میخنده از مراسم تحریم مادرم میگم میخنده از تصادف مادر زنم میگم میخنده . به نظرم ایشون یا زبان انگیلیسیش ضعیفه یا... چی بگم!
تنها موردی که یادمه دکتر ظریف نمی خندید اون روزی بود که دکتر روحانی داشت منتقدین رو حواله می داد به جهنم دکتر ظریف لبخند خشکیده بود رو لباش، حسابی ترسیده بود.
به نظرم وظیفه خطیر لبخند زدن به دنیا رو شیفتی بین اعضاء دولت تقسیم کنند که بارش همش رو دوش دکتر ظریف نباشه بنده خدا شاید یه روزی مشکل خانوداگی داشته باشه نتونه بخنده!
البته قهرمانان دیپلماسی ما دلاورمردان ما هستند و ما هم که نگرانیم و میلرزیم و دلواپسیم برویم به جهنم!
