منتظران

پویشی برای خواستن آمدنش

منتظران

پویشی برای خواستن آمدنش

کهریزک در صدر اسلام

کهریزک در صدر اسلام!

در سال¬های ابتدائی پس از هجرت، پیامبر گرامی اسلام(ص) به جهت آن¬که بر دل¬های قریش و کفار، رعب و ترس القا کنند، گروه¬های متعددی در حدود 30 الی 200 نفری را (که عموما از مهاجرین بودند به سبب آشنایی بیشتر آنان به شرایط مکه و اطراف آن نسبت به انصار) مأمور می¬کردند تا به سراغ کاروان¬های تجاری قریش رفته و مراقب رفتار و حرکات آنان باشند و نیز با قبایل و شهرهای مسیر حرکت آن کاروان¬ها قرارداد و پیمان همکاری منعقد کنند تا در صورت بروز درگیری احتمالی با کفار در آینده، آن قبائل علیه مسلمانان اقدامی نکنند.
این طرح پیامبر(ص) باعث شد تا کفار قریش احساس کنند که شریان¬های حیاتی آنان (که همان کاروان¬های تجاری¬ای بود که از شام به سمت جنوب حرکت می¬کرد)، در تیررس مسلمانان است و هر آن که آنان اراده کنند، می¬توانند قریش را از پا درآورند. پیامبر(ص) دستور فرموده بودند که دسته¬های اعزامی با کاروان¬های قریش وارد نبرد نشوند و فقط به جمع¬آوری و کسب اطلاعات از فعالیت¬های آنان بپردازند. در اواسط ماه جمادی¬الاول سال دوم هجری، برای پیامبر(ص) خبر آوردند که شخصی از قریش به نام «کرز بن جابر» به شتران و گوسفندان مسلمانان مدینه دستبرد زده و فرار کرده¬است.
پیامبر(ص) بلافاصله گروهی را به رهبری خودشان برای باز پس¬گیری اموال مسلمین ترتیب دادند و با قصد نزاع با وی و کاروانش، وی را تعقیب کردند ولی به وی دسترسی پیدا نکرده و بدون نتیجه بازگشتند. رسول اکرم پس از آن، مجددا مسلمانان را از درگیری با بقیه¬ی کاروان¬های قریش منع کردند. یک¬ماه بعد (در اواخر ماه رجب) ایشان گروهی 80 نفره را به سرپرستی «عبدا... بن جحش» برای تعقیب کاروانی از قریش، به سرزمینی به نام « نحله » واقع در حد فاصل مکه و طائف، اعزام نمودند. در آن هنگام کاروانی از قریش به سرپرستی «عمرو خضرمی» که از طائف به سمت مکه باز می¬گشت در آنجا اردو زده بود. مسلمانان برای این که بدون برانگیخته شدن شک کاروان قریش بتوانند نزدیک آنان اردو بزنند، همگی سرهای خود را تراشیدند تا وانمود کنند حجّاجی هستند که از عمره¬ی ماه رجب باز می¬گردند (که اتفاقا این حیله موثر افتاد). پس از چندی، مسلمانان متوجه شدند که کاروان قریش در حال حرکت به سمت مکه هستند و دیگر بیش از این در آن جا اتراق نمی کنند.
در این هنگام (که آخرین روز ماه رجب بوده¬است)، مسلمانان شورای جنگی تشکیل می¬دهند و تصمیم می¬گیرند به کاروان حمله کنند. اما جنگ و نبرد در ماه¬های حرام؛ (که رجب نیز یکی از آن ماه¬های چهارگانه است“2“) حرام است. در مقابل؛ مکه نیز وادی «حَرَم الهی» است که جنگ و قتال در آن نیز حرام شده¬است“3“ و در صورتی که مسلمانان، یک روز صبر کنند تا ماه رجب تمام شود، کاروان قریش به مکه می¬رسد و باید با آنان در مکه مواجه شوند. بالاخره در شورای جنگی، گناه جنگ در ماه حرام، بر گناه جنگ در وادی حرم ترجیح داده می¬شود. این چنین می¬شود که مسلمانان، کاروان قریش را غافلگیر کرده و آن را تصرف می¬کنند و از کاروان قریش فقط یک نفر کشته و دو نفر اسیر می¬شوند و مابقی پا به فرار می¬گذارند. عبدا... بن جحش آن دو اسیر را به همراه غنائمِ به دست آمده، به سمت مدینه باز می¬گرداند.
پیامبر(ص) پس از اطلاع از این رویداد، سخت ناراحت شدند و عبدا... را ملامت کرده و در اموال کاروان قریش نیز تصرف ننمودند. از سویی دیگر، کفار قریش و پس از آن یهودیان، از این ماجرا به عنوان حربه¬ی تبلیغاتی علیه مسلمانان استفاده کردند و شایعه درست کردند که پیامبر و یارانش، حرمت ماه حرامی را که خود به حرمت آن معتقد بودند، زیر پا گذاشتند. آنان با این کار قصد ایجاد فتنه در سر داشتند. در همین ایام، جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد و این آیه را آورد:

«
از تو درباره¬ی نبرد در ماه حرام می¬پرسند، در جوابشان بگو: جنگ در آن ماه، گناهی بزرگ و جلوگیری از راه خداست. ولی بیرون کردن ساکنان مسجدالحرام، پیش خدا جرمش زیادتر است و جرم فتنه نزد خدا از قتل و کشتار بزرگ¬تر است. “4“»
یعنی اگر مسلمانان در ماه حرام، جنگ کرده و کار خلافی مرتکب شده¬اند، شما مردم قریش جرم بزرگ¬تری را مرتکب شده¬اید، زیرا ساکنان مسجدالحرام (مسلمانان) را از خانه و کاشانه¬ی خودشان با زور بیرون کرده¬اید و با وجود فتنه هایی که به پا کردید و این جرم¬های بزرگ، حق اعتراض ندارید.
با نزول این آیه، روح تازه¬ای در کالبد مسلمانان دمیده شد و پیامبر(ص)، غنائم جنگی را میان مسلمین تقسیم کردند و یکی از آن دو اسیر قریش نیز مسلمان شد.
در حوادث پس از انتخابات کشورمان نیز اشتباهاتی از سوی برخی نیروهای انتظامی که خودسرانه اقدام به تعرض به آشوب¬گران و فتنه¬گران کردند، سر زد. همگان نیز دیدند که معاندان نظام، با امپراطوری رسانه¬ای خود، چطور از این واقعه سوءاستفاده¬ی تبلیغاتی نمودند و با دروغ¬پردازی و سیاه¬نمایی، اقدام به کشته¬سازی و مظلوم-نمایی کرده، درصدد هتک حرمت آبروی نظام برآمدند. طبق این آیه، گرچه عملِ خودسرانه¬ی آن عده از نیروهای انتظامی مقبوح و ناپسندیده است، اما گناه فتنه نزد خدای متعال از قتل نیز بالاتر است و فتنه¬گران حق اعتراض و نفی حاکمیت را ندارند. مضافا بر این¬که رهبر معظم انقلاب(دام ظله)، خود اولین فردی بودند که با خاطیان برخورد کردند و دستور فرمودند تا بازداشتگاه مورد نظر بسته شده و همچنین ایشان از خانواده¬های متضرر، تفقد و دلجویی به عمل آوردند. آری؛ رفتار پیامبرگونه¬ی مقام معظم رهبری در مدت به دست گرفتن زمام امور مسلمین، باعث شده است که موافق و مخالف بر این واقعیت اعتراف کنند که وی تنها فردی است که در شرایط فعلی شایستگی رهبری را بر این کشور دارد


 

تهیه شده توسط مهدخت ارشدی دانشجوی دانشگاه شریف

ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-
شرح تفصیلی داستان را می¬توانید در کتاب فروغ ابدیت، نوشته¬ی آیت ا... سبحانی، فصل دوم، مطالعه فرمائید.
2-
ماه های محرم، صفر، رجب و ذی الحجه جزء ماه¬های حرام هستند.
3-
سوره بقره، آیه 191 
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد