اندر حکایت انتخابات

در کتب قدیمه و جدیده و تاریخیات کلیه ی ملل آمده است که آنگاه که گاه انتخابات شود هرکس به طریقی سعی بر آن دارد که آرای ملت را جمع کرده و به نفع خویش مصادره کند. اما در این میان استفاده ی بهینه از عوامیات مردم هوش و ذکاوت و صد البته شانسی می خواهد که هرکس را یارای داشتن آن نیست. من جمله ی این عوامیات که ابدا به عوام فریبی معنا نشود، پیغمبر زادگی است که قربان جدشان با اینکه خود نیز واقفند که ایشان را با ایشان ربطی نباشد، ملت را تشویق به رای به ذریه ی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم ) می کنند  و شال سبز اندازند و به مردم هدیه دهند و تشویق کنند که بر دستان و کیفان و کفشان خود بندند تا هرجا که روند معلوم گردد که ایشانند میریات.
و صد البته اگر هرکس از طرفداران مقابل به طرفداری از نماینده ی  خود برخیزد به خشک مغزی و تحجر و انواع و اقسام بیماری های روحی متهم خواهد شد اما طرفداران اخلاق سیاسی و گفتمان و نردبان! هرچه از دهان مبارکشان بیرون آید را یحتمل باید با طلا نوشت چرا به طرفداری از ذریه ی پیغامبر برگزیده آمده اند که ذریه ی پیامبر را لبیک گفتن خود توفیقی عظیم باشد که هرکس شایستگی آنرا ندارد.
گمانه ها در مورد مهندس اینگونه است که گویا مهندس ما این بیست ساله را به چله! نشینی مشغول بوده است و اکنون از راه رسیده و نرسیده و عرق خشک شده و نشده مدعی گشته اند.
و اما از اطراف و اکناف خبر از شیخ 72 ساله ی اصلاحات (زید الله عمره) آید که همچنان مصمم و تا پایان راه ایستاده است و حتما این بار قرص ضد خواب نوش جان خواهند کرد تا خوابشان نبرد و هنگامه ی بیدار شدن نبینند که نتیجه ی آرا معکوس شده و جگر ملتی را با بیانیه هاشان نسوزانند. خداوند توفیق خدمت رسانی دهد به هرکه می خواهد.
و اما وضع آن  دیگری هم آنقدر اسفناک است که قبل از خنده باید بر حالش گریست. همین مظلوم همیشه ی تاریخ که میخواهد از همه ی آقایان و خانم ها در کابینه اش  استفاده کند و دولت ائتلافی راه بیندازد را می گویم.
ایزد تعالی به همه ی ما توفیق خدمت عطا کند که توفیقی بس عظیم باشد خصوصا اگر اولویت اول! سیاست خارجه ات گفتگو با آمریکا باشد!!!