مناظره دکتر خباز و دکتر زاکانی نکات بسیار شنیدنی و دیدنی داشت. جملات بسیار زیبایی از دکتر خباز به عنوان قاموس اصلاح طلبی شنیده شد که لبخند ملیحی برلبان خیلی هامان نقش بست و کمی حیرت کردیم که این جریانات اصلاح طلبی که دکتر خباز می فرمایند عجب جریانات خوب ، مودب ،جوانمرد،بزرگوار، اهل عقل و منطقی هستند که نگو.
یکی از این اصول مورد احترام اصلاحات " احترام به رقیب بود"واقعا این اصل رو با تمام وجود رقبای این جریان درک کرده اند و به آن معترفند. یعنی در دوران 8 ساله اصلاحات آنقدر این بروبچه های دوم خرداد به رقیب احترام گذاشتند که همه رو تو رودربایستی گذاشتند و رفتند یادشون پررهرو و گرامی باد!
یک نمونه اش رو دکتر زاکانی گفتند مربوط به عدم تائید اعتبار نامه دکتر حداد عادل که دکتر حداد واقعا شرمنده اینهمه بزرگواری و کرامت و عزت نفس دوم خردادی هاشد و ازخجالت موهاش سپید گشت.
مورد بعدی بالا و پائین شدن آراء رقیب دیروز و رفیق امروزشان جناب هاشمی رفسنجانیدر انتخابات مجلس ششم بود که اینقدر به این رقیب احترام گذاشتند و هی بین ردیف 29 و 30 بالاو پائینش کردند که بنده خدا رفت استعفا داد.
قضیه ترور حجاریان،پروژه نوارسازان،فتنه 78،لوایح دوقلو،انتخابات مجلس هفتم و خیلی موارد دیگر از کارنامه حیرت انگیز اصلاح طلبان در احترام به رقیب و آشنایی با قواعد مردم سالاری و احترام به رای مردم دارد.درحالی که اصولگرایان از همان بدو تولد مدام به این رقیب بی حرمتی کردند و شانش را زیرپا گذاشتند. به طور مثال مجلس پنجم با نهایت بیرحمی و دور از ادب به همه وزرای پیشنهادی رئیس جمهور اصلاحات رای اعتماد داد. کیهان در اقدامی خلاف ادب هنگام پیروزی ایشان تیتر درشت زد"صد شکر که این آمد و صد حیف که ان رفت و پیروزی سید محمد خاتمی را تبریک گفت. در حالی که اصلاح طلبان با رعایت کامل حقوق رقیب سوم تیر 84در وسط صفحه با کادری بسیار کوچک نوشتند "احمدی نژاد رئیس جمهور شد"
برادران اصولگرا کمی در پای درس اساتید اصلاح طلب مشق ادب کنند ادب سیاسی ادب جمعی تا کی این همه بی ادبی به کجاچنین شتابان مگر نمیدانید که ادب مرد به از دولت اوست؟!
اصولگرایان در نهایت بی احترامی به رقیب هرجا که مردم به رقیبشان اقبال کرده اند با روی خوش پذیرفته و ضمن تبریک گفتن به پیروز عرصه را برای واگذاری میدان به رقیب آماده کرده اند . درحالی که جریان مظلوم اصلاحات هرجا که مردم به آنها گفتند نه! ضمن رعایت ادب و احترام به رقیب مردم را قابلمه به دستان ، گرسنگان ، ارتش سیب زمینی، ساندیس خوران و دارای شعور پائین خوانده است!
اگر مرد رندی در دفتر حضرت امام(ره) تعداد جر زدن های حضرات(بخوانید احترام به رقیب) را در میدان های رقابت با رقیب، در گوشه ای از دیوار خط کشیده بود به گمانم آن دیوار به صفحه بزرگ شطرنج تبدیل شده بود برای موزه عبرت !
همه این ها به کنار، نکته جالبی که دکتر خباز به آن اشاره کردند و اتفاقا نکته بسیار مهمی برای تحلیل گران کنش ها و واکنش های اصلاح طلبان است این جمله قصار است که "ملاک چه کسی بودن افراد "است. هنگامی که در آیتم میان برنامه واژه انتخابات آزاد مطرح شد و فرمایشات حضرت امام خامنه ای (مدظله) پخش شد و اعتراض دکتر زاکانی به عملکرد برخی آقایان در تکرار این واژه را در پی داشت دکتر خباز فرمودند ما باید ببینیم این جمله را چه کسی به کار می برد اگر فردی است که از بزرگان انقلاب است خب از سر دلسوزی است!
به قول نزار قطری مداح عراقی عجبا واعجبا !
عجبا واعجبا از این نوع نگاه ،خدا عاقبتمان را ختم به خیر کند با این نوع نگاه به هیچ عنوان نمیتوان بصیر بود.در مثال جای مناقشه نیست پس می توان گفت کسانی که در جنگ جمل شرکت نکردند قطعا از طرفداران این جمله قصار بودند چون یک طرف امیرالمومنین(ع) را می دیدند و طرف دیگر ام المومنین را، تکلیف چه بود؟
برادر من، نماینده من، دکتر من، عزیز من ملاک شناخت خود حق است ببین حق در کدام سوست و باطل کدام سو از قدیم و ندیم گفتن حرف حق رو از بچه بشنو یعنی از اون قدیما میدونستن حرف باید حق باشه تا پذیرفته بشه نه این که فقط گوینده اش آدم گنده ای باشه تازه اون آدم گنده بیاد و دقیقا جمله رمز دشمن رو هی تکرار کنه از سر دلسوزی! اما این نکته جالب بود که البته پاشنه آشیل اصلاحات هم هست این که ملاک چه کسی بودن افراد است! اصلاحات حاضر به مقابله جدی و محکم با به خطا رفتگان حوزه خویش نیست و این رودوبایستی های جناحی اصلاحات را میرانده است حال چه جناب خباز از این که بگویند اصلاحات مرده است ناراحت شود و چه عین خیالش نباشد!
قبل از هرچیز و هر قضاوتی و هربرچسبی باید صریحا اعتراف کنم که مجلس در راس امور است . این جمله گهر بار و پرمایه خیلی فراتر از این است که بتوان از آن برداشت قدرت مابانه کرد و با چماق بر سر دو قوه دیگر کوبید که مجلس بالاسری شماست و هرچه ما میگوئیم و میکنیم درست و هرچه تو میگویی و میکنی بد است.
حضرت امام با اندیشه بلند و فرهیخته خویش مجلس را در راس امور نشانده اند چون مجلس نماینده ملت است و ملت ایران ملتی فرهیخته و فرهنگی است.از الزامات فرهنگ ایرانی اسلامی ادب است. پس مجلس در ادب هم باید در راس باشد. الحمدلله مجلس ما نسبت به مجالسی که هراز گاهی مایه خنده میشوند و از بخش های مختلف خبری از سرو کول هم بالا میروند و لیوان به سرو کله هم پرتاب میکنند بسیار بهتر است. اما خب به عنوان یک مجلس که نمایندگی از یک ملت بزرگ و فهیم را دارد باید کمی مشق ادب کند.
ادب نسبت به جایگاه محترم ریاست جمهوری
دقت فرمائید مینویسم جایگاه ریاست جمهوری یعنی فارغ از نام شخصی که بر کرسی این جایگاه تکیه زده . چون متاسفانه برخی حب و بغض شخصی دارند و ایمانشان را به این حب و بغض فروخته اند.
نمایندگان محترم و شریف ملت توجه دارند که اگر ایشان نماینده عده ای از مردم محترم کشور هستند که البته میزان کسانی که به این حضرات وکالت داده اند متفاوت است یک نفر وکیل ده هزارنفر است یک نفر وکیل صد هزار نفر است. خب تفاوتی هم نمی کند همه نماینده ملت هستند جتی اگر وکیل یک نفر باشند. اما آیا ریاست محترم جمهوری نماینده این ملت شریف نیست؟ آیا تنها مجلس نگران معیشت مردم است و دولت نیست؟ چرا برخی از شما عزیزان در نطق های پیش از دستور آنچنان آتشین و فارغ از ادب به ساحت جایگاه محترم ریاست محترم جمهوری می تازید بدون این که ذره ای از خداوند متعال بترسید؟
آیا نمیتوان با ادب و نزاکت به نقد دولت پرداخت؟ چطور است که نمایندگان محترم هرگونه که صلاح بدانند افسار زبان رها کرده و بر تریبون مجلس پیش 70 میلیون چشم، هرچه میتوانند به دولت و رئیس آن توهین میکنند و اگر از دولت کسی گوشه و کنایه ای زد آقایان فریادمی زنند که آقای لاریجانی از حیثیت مجلس دفاع کنید ای داد ای بیداد!
پس چه کسی از حیثیت دولت دفاع کند؟ آیا دفاع از حیثیت دولت وظیفه رئیس دولت نیست؟ آیا شرط گذاشتن برای حضور رئیس جمهور در مجلس خارج از نزاکت و ادب نیست؟ نماینده عزیزی که با تبختر فریاد میکشی که اگر رئیس جمهور هنگام صحبت ما ننشیند پس نباید بیاید! این صحبت گرانمایه را از اوج دلسوزی برای نظام و انقلاب میزنی و یا کمی احساس میکنی قدرتت را باید به رخ بکشی؟
کدام کشور دنیا با رئیس جمهور خود اینچنین می کند که شما می کنید؟ جایگاه ریاست جمهوری را به چه جراتی خدشه دار می کنید؟چگونه فردای قیامت پاسخ گو خواهید بود؟
شاید برخی بگویند خب از ان طرف هم کسانی هستند که جایگاه مجلس را نشانه گرفته اند . بله صحیح است. درست می فرمائید هرکس جایگاه دولت،مجلس و قوه قضائیه را محترم نشمارد و به انها توهین کند قطعا خائن به خون شهداست.
رئیس جمهور از مجلس وقت خواسته که برای ادای توضحیاتی جهت ایجاد فضای همدلی و تعامل به مجلس بیاید شما شرط و شروط تعیین می کنید؟ خب شما هم درخواست ملاقات بدهید که جناب ریاست محترم جمهور عده ای از نمایندگان به لیست پیوست قصد ملاقات و بیان دیدگاههایشان رادارند.
انصاف آقایان انصاف!
زمانی که وزیر بهداشت عزل می شود آقایان فریاد میزنند که دراین دوسه ماه مانده چرا وزیر باید عوض شود در مقابل وقتی به حضورشان عرض میکنی سوال از رئیس جمهور در این مدت کم باقی مانده از دولت... سریع حرفت را قطع کرده و میگویند ما باید وظیفه مان را انجام دهیم حتی اگر یک روز باقی مانده باشد!
چطور شما از حقوق و اختیارات خود به شدت دفاع می کنید اما اگر دولت از حقوق و اختیارات خود حرف زد داد و فریادتان به آسمان بلند می شود؟
رئیس جمهور باید بترسد که یک مدیر خود را عوض کند؟ تا قبل از عزل یک مدیر سیل سوالات و انتقادات و هجمه ها به سمت آن مدیر نشانه می رود و به محض این که عزل شد ناگهان به بهترین مدیر تاریخ انقلاب مبدل شده و مقام عزل کننده (ریاست محترم جمهوری)در قالب یک جفا کننده بزرگ و مدیر عزل شده یک مظلوم بی کس و تنها از نگاه شریفتان به جامعه عرضه می گردد.برای این رفتارهای دوگانه پاسخی حداقل پیش وجدانتان دارید؟
دشمنان داخلی با خود می پندارند الان که اوضاع اقتصادی کمی به هم ریخته است مردم از دولت عصبانی هستند پس ما هم آش را شور کنیم تا ملت دیگر حماسه ای چون سوم تیر نیافریند! و شما هم ناآگاهانه در این مسیر شوم نقش آفرینی می کنید عزیران مراقب باشید.
بیائید همه با هم برادر باشیم ایمانمان را به حب و بغض های شخصی نفروشیم و نکته مهم تر این که اگر قادر به تشخیص تکلیف نیستیم از یک استاد اخلاق کمک بگیریم تا ناآگاهانه به خیال انجام تکلیف انقلابی، در مسیر گناه کبیره گام برنداریم که ذلت دنیا و آخرت را در پیش خواهد داشت.
امیدوارم خداوند همه ما را به راه راست هدایت فرماید.