چرا مختارنامه عجله دارد؟

                  

مدتهاست که از پخش سریال تاثیرگذار مختارنامه میگذرد . سریالی که از همان ابتدا قدرت نمایش داستان تاریخی عظیم مختار را به رخ مخاطبان کشید و میلیونها بیننده را جمعه ها پای تلویزیون کشاند و می کشاند.

همانطور که میدانیم اساس داستان مختار و همچنین نام و یادی که از وی مانده است به دلیل انتقام سختی است که از قاتلین حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) گرفته است. اما اکنون که سریال به حساس ترین و اصلی ترین قسمت های خود رسیده است از نوعی عجله و شلختگی رنج می برد. انگار کارگردان محترم سعی دارد هرچه سریعتر از این صحنه ها عبور کرده و به صحنه هایی اصلی تر بپردازد. اما آیا صحنه و یا سکانسی اصلی تر و هیجانی تر از سکانس به درک واصل شدن عمر سعد میتواند برای مخاطبان تصور شود؟ مخاطبانی که مدتها با دیدن و شنیدن قساوت های این مردک لعین منتظر نوع نمایش صحنه مرگش بودند تا دلهایشان تسکین یابد به ناگاه با سکانسی بسیار عادی و خشک و خالی از افتادن وی از بالای پشت بام و به سرعت و بدون حتی موسیقی حماسی و تاثیرگذار که مخاطب را تسکین دهد لوکیشن به دارالماره میرود و مختار روبروی سر عمر نشسته است. شاید تا آن صحنه هنوز خیلی از مخاطبان باور ندارند که عمر کشته شد!

در سکانس کشته شدن شمر نیز وضع به همین منوال بود. شمر را میدیدیم که در خرابه ای نزدیک مدائن لخت شده و به آسودگی لباس هایش را میشوید. ظرف ماستش را تا ته می لیسد و به خواب بعد ازظهر میپردازد و با فریاد کیان ایرانی ازخواب پریده و دریک نبرد تن به تن 5 دقیقه ای ناگهان شکست خورده و کیان بدون حتی ذره ای بیان احساس از کشته شدن قاتل حضرت ابا عبدالله فقط میگوید:سر از تنش جدا کرده خدمت امیر ببرید!

سکانسی که بسیار جای کار داشت و حداقل با یک فریاد یا حسین کیان، به راحتی میتوانست تاثیر لازم را بگذارد اما به سرعت تمام شد تا صحنه مشروب خواری سنان بن انس در خانه پدر زنش با آب و تاب تمام به تصویر کشیده شده و ترس عروس کرولال از سنان به نمایش در آید!

شاید عوامل سریال بگویند نظر به این که مخاطبین سریال از تمامی گروههای سنی هستند سعی شده تا صحنه های خشونت بار و یا جدا شدن سر از بدن ها کمتر نشان داده شود. اما در طول سریال در جنگ هایی که موضوع اصلی قیام مختار نبود صحنه هایی بسیار خشونت بارتر دیدیم.  به طور مثال در جنگ های توابین سر سلیمان بن صرد به طرز دلخراشی جدا شد.

همه واقفیم که اوج حماسه مختار به انتقام او از قاتلین امام حسین(ع)  برمیگردد نه تدبیرش در حمله یزید به مکه! آنقدر که برای حمله یزید به خانه خدا و سوزانده شدن کعبه تلاش شده بود در صحنه به درک واصل شدن عمر و شمر حتی یک درصد هم کار نشده بود.

آنقدر که برای به تصویر کشیدن نوع غذاخوردن عبدالله بن زبیر تاکید شده بود بر فضاحت و نکبت قاتلین حضرت در زمان مرگ تاکید نشده بود.

به شخصه هنگام دیدن قسمت های اولیه سریال روز شماری میکردم تا به سکانس های به درک واصل شدن قاتلین حضرت امام حسین (ع)  برسیم تا دلهایمان از انتقام الهی از این دنیا پرستان دین فروش تسکین یابد اما سکانس های سریع و با عجله و آشفتگی همه حسمان را به هم ریخت. و ذوقمان را خشکاند. امیدوارم سکانس کشته شدن عبیدالله بن زیاد به دست ابراهیم بن مالک اشتر آنقدر خوب باشد تا کمی دلهایمان آرام شود!