سمفونی وضعیت سفید

سمفونی زیبای زندگی، تک نوازی های آدم ها، همخوانی هایشان  ، مجموعه اشک ها و لبخند ها تصویری سراسر واقیعت از سال هایی نه چندان دور که هنوز بوی خوشش در مشاممان مانده است. روزهای قشنگ و به یاد ماندنی با تمامی وجوهش به زیبایی هرچه تمام تر به تصویر کشیده شده است. روح و جان مردم تازه شده و انگار با ورود این سمفونی به خانه ها مهربانی ها بیشتر شده یادآوری سختی هایی که هیچ به چشممان نمی آمد یادواره درد و رنج هایی که بر سرمان می بارید زندگی های سخت و زیبا روابط  دور از ریا و دورویی همه صاف و ساده همانطور که بودند.

آدم ها همه خودشان هستند . زندگی جریان دارد نفس میکشد طراوت دارد. همه چیز سرجای خودش است. هماهنگ و ریتمیک . دقیقا عین یک سمفونی بزرگ  بازیگران بازی نمی کنند زندگی می کنند. این خیلی هم آسان نیست باید  از حمید نعمت الله  تقدیر کرد. همچین شاهکاری در سیما آفریدن هنر می خواهد وقتی در خیل مدعیان هنر، هنرمند باشی کارت هنرمندانه میشود و چون هنر نزد ایرانیان است و بس، مردم با اثری که خلق کرده ای آرام آرام اشک میریزند.لبخند میزنند. میخندند.

نیازی به دیالوگ سازی های بی مورد نیست. مردم زندگی خودشان را می بینند خودشان را در قاب تلویزیون  وقتی زندگی را نمایش میدهی زنده ها را تسخیر میکنی و حتی گاهی اوقات اگر اثرت بی نظیر باشد مرده ها نیز به جنبش در می آیند، مردگان متحرک. برخی از ما در غوغای تجمل پرستی و مصرف گرایی مدرن مرده ایم . باید کسانی ما را به اصلمان برگردانند." وضعیت سفید" وضعیت قرمز سریال هایمان را تغییر داد. شلوغی سمفونیک نکته برجسته "وضعیت سفید" است.کارگردان دست و پای خودش را گم نمی کند. بازیگر چون زندگی را روایت میکند و زندگی شلوغ است پس شلوغی سریال او را هول و دستپاچه نکرده است. نویسنده روح زندگی را در روایت زیبایش دمیده است.

واه خدای من این  یک سریال بی نظیر است از روایت زندگی . هنوز مرکب قلمم در انتقاد تندم به" ستایش" خشک نشده است گفتم چرا ما بلد نیستیم زندگی را با روزمرگی های خودش به تصویر بکشیم. اکنون عقیده ام عوض شد . بلدیم اگر کار دست کار بلد باشد.

شبها وقتی "وضعیت سفید" مینوازد میلیونها ایرانی که سالهای اوان انقلاب را خوب به یاد دارند با بغضی در گلو فشرده به همنوایی میپردازند.به یاد دوستانی که دیگر نیستند به یاد پدر بزرگ و مادر بزرگ هایی که دیگر نیستند . به یاد جوانان رشید محله که اکنون نام زیبایشان بر سر در کوچه ها و میادین نقش بسته است. حال و هوا دقیقا حال و هوایی دهه 60 است. انگار این سریال در همان دهه ساخته شده است. هیچ اشتباهی درکار نیست. همه چیز مرتب است. ازسریال های قدیمی تلویزیون تا قوطی های شیرکیکوز و کوپن های روغن و قند وشکرو صف نفت. روضه های خانگی  و دغدغه های سادگی...

روایت زندگی ایرانی با همه شیرینی ها و سادگی هایش و حتی تلخی های شیرین تر از قندش، بهترین سوژه فیلم های ما میتواند باشد."یک حبه قند" شیرین است "وضعیت سفید" شیرین است. زندگی ایرانی شیرین است. همه مان ته دلمان اعتقاد داریم و باور داریم. اما وقتی در مدرنیته و تکنولوژی و غربیسم! حل شده باشیم فراموش می کنیم که قبل ها چقدر راحت زندگی می کردیم. جهادی که میر کریمی و نعمت الله آغاز کرده اند جهاد مقدسی است. بازگرداندن رنگ و بوی ایرانی به زندگی هایمان . خانه های بزرگ با ساکنین زیاد خانه هایی که در عرض گسترده بود نه ارتفاع .و مهر و محبت چون نسیم از این ایوان به آن ایوانش می چرخید.

"وضعیت سفید" سمفونی زندگی ایرانی است با پرده هایی متفاوت. پرده هایی که هرکدام نوای خاص خودش را دارد.و در گوشه ای نواخته میشود. اما در این روایت گاه همه پرده ها با هم نواخته می شوند بدون این که ریتم به هم بخورد.  و این چیزی شبیه معجزه است.

استفاده درست و به جا از موسیقی در "وضعیت سفید" گاه مولانا وار روح آدمی را به  رقص عرفانی وا می دارد. اشعار ناب ایرانی با موسقی اصیل ایرانی و روایت زنگی ایرانی، معجونی میشود معجزه گر. تا نوش دارویی باشد قبل از مرگ سیما! سیمرغی که چنین معجونی را به رستم های سیما و سینما آموخته فرهنگ بالنده ایران اسلامی است. کاش موفقیت بی نظیر این اثر های زیبا شیوه کاری ما را دچار تحول کند تا بفهمیم و درک کنیم که سیاه نمایی روشنفکری نیست. روشنگری روشنفکری است.