ادب مرد به از مجلس اوست!

قبل از هرچیز و هر قضاوتی و هربرچسبی باید صریحا اعتراف کنم که مجلس در راس امور است . این جمله گهر بار و پرمایه خیلی فراتر از این است که بتوان از آن برداشت قدرت مابانه کرد و با چماق بر سر دو قوه دیگر کوبید که مجلس بالاسری شماست و هرچه ما میگوئیم و میکنیم درست و هرچه تو میگویی و میکنی بد است.

حضرت امام با اندیشه بلند و فرهیخته خویش مجلس را در راس امور نشانده اند چون مجلس نماینده ملت است و ملت ایران ملتی فرهیخته و فرهنگی است.از الزامات فرهنگ ایرانی اسلامی ادب است. پس مجلس در ادب هم باید در راس  باشد. الحمدلله مجلس ما نسبت به مجالسی که هراز گاهی مایه خنده میشوند و از بخش های مختلف خبری از سرو کول هم بالا میروند و لیوان به سرو کله هم پرتاب میکنند بسیار بهتر است. اما خب به عنوان یک مجلس که نمایندگی از یک ملت بزرگ و فهیم را دارد باید کمی مشق ادب کند.

ادب نسبت به جایگاه محترم ریاست جمهوری

دقت فرمائید مینویسم جایگاه ریاست جمهوری یعنی فارغ از نام شخصی که بر کرسی این جایگاه تکیه زده . چون متاسفانه برخی حب و بغض شخصی دارند و ایمانشان را به این حب و بغض فروخته اند.

نمایندگان محترم و شریف ملت توجه دارند که اگر ایشان نماینده عده ای از مردم محترم کشور هستند که البته میزان کسانی که به این حضرات وکالت داده اند متفاوت است یک نفر وکیل ده هزارنفر است یک نفر وکیل صد هزار نفر است. خب تفاوتی هم نمی کند همه نماینده ملت هستند جتی اگر وکیل یک نفر باشند. اما آیا ریاست محترم جمهوری نماینده  این ملت شریف نیست؟ آیا تنها مجلس نگران معیشت مردم است و دولت نیست؟ چرا برخی از شما عزیزان در نطق های پیش از دستور آنچنان آتشین و فارغ از ادب به ساحت جایگاه محترم ریاست محترم جمهوری می تازید بدون این که ذره ای از خداوند متعال بترسید؟

آیا نمیتوان با ادب و نزاکت به نقد دولت پرداخت؟ چطور است که نمایندگان محترم هرگونه که صلاح بدانند افسار زبان رها کرده و بر تریبون مجلس پیش 70 میلیون  چشم، هرچه میتوانند به دولت و رئیس آن توهین میکنند و اگر از دولت کسی گوشه و کنایه ای زد آقایان فریادمی زنند که آقای لاریجانی از حیثیت مجلس دفاع کنید ای داد ای بیداد!

 پس چه کسی از حیثیت دولت دفاع کند؟ آیا دفاع از حیثیت دولت وظیفه رئیس دولت نیست؟ آیا شرط گذاشتن برای حضور رئیس جمهور در مجلس خارج از نزاکت و ادب نیست؟ نماینده عزیزی که با تبختر فریاد میکشی که اگر رئیس جمهور هنگام صحبت ما ننشیند پس نباید بیاید! این صحبت گرانمایه را از اوج دلسوزی برای نظام و انقلاب میزنی و یا کمی احساس میکنی قدرتت را باید به رخ بکشی؟

کدام کشور دنیا با رئیس جمهور خود اینچنین می کند که شما می کنید؟ جایگاه ریاست جمهوری را به چه جراتی خدشه دار می کنید؟چگونه فردای قیامت پاسخ گو خواهید بود؟

شاید برخی بگویند خب از ان طرف هم کسانی هستند که جایگاه مجلس را نشانه گرفته اند . بله صحیح است. درست می فرمائید هرکس جایگاه دولت،مجلس و قوه قضائیه را محترم نشمارد و به انها توهین کند قطعا خائن به خون شهداست.

رئیس جمهور از مجلس وقت خواسته که برای ادای توضحیاتی جهت ایجاد فضای همدلی و تعامل به مجلس بیاید شما شرط و شروط تعیین می کنید؟ خب شما هم درخواست ملاقات بدهید که جناب ریاست محترم جمهور عده ای از نمایندگان به لیست پیوست قصد ملاقات و بیان دیدگاههایشان رادارند.

انصاف آقایان انصاف!

زمانی که وزیر بهداشت عزل می شود آقایان فریاد میزنند که دراین دوسه ماه مانده چرا وزیر باید عوض شود در مقابل وقتی به حضورشان عرض میکنی سوال از رئیس جمهور در این مدت کم باقی مانده از دولت... سریع حرفت را قطع کرده و میگویند ما باید وظیفه مان را انجام دهیم حتی اگر یک روز باقی مانده باشد!

چطور شما از حقوق و اختیارات خود به شدت دفاع می کنید اما اگر دولت از حقوق و اختیارات خود حرف زد داد و فریادتان به آسمان بلند می شود؟

رئیس جمهور باید بترسد که یک مدیر خود را عوض کند؟ تا قبل از عزل یک مدیر سیل سوالات و انتقادات و هجمه ها به سمت آن مدیر نشانه می رود و به محض این که عزل شد ناگهان به بهترین مدیر تاریخ انقلاب مبدل شده و مقام عزل کننده (ریاست محترم جمهوری)در قالب یک جفا کننده بزرگ و مدیر عزل شده یک مظلوم بی کس و تنها از نگاه شریفتان  به جامعه عرضه می گردد.برای این رفتارهای دوگانه پاسخی حداقل پیش وجدانتان دارید؟

دشمنان داخلی با خود می پندارند الان که اوضاع اقتصادی کمی به هم ریخته است مردم از دولت عصبانی هستند پس ما هم آش را شور کنیم تا ملت دیگر حماسه ای چون سوم تیر نیافریند! و شما هم ناآگاهانه در این مسیر شوم نقش آفرینی می کنید عزیران مراقب باشید.

بیائید همه با هم  برادر باشیم ایمانمان را به حب و بغض های شخصی نفروشیم و نکته مهم تر این که اگر قادر به تشخیص تکلیف نیستیم از یک استاد اخلاق کمک بگیریم تا ناآگاهانه به خیال انجام تکلیف انقلابی، در مسیر گناه کبیره گام برنداریم که ذلت دنیا و آخرت را در پیش خواهد داشت.

امیدوارم خداوند همه ما را به راه راست هدایت فرماید.