جناب ظریف؛ چهارسال منتظر باشیم یا هشت سال ؟
مطمئنم همه شما عزیزان با بنده هم عقیده هستید که رفتار های وزیر محترم امور خارجه دولت تدبیر و امید نه تنها کمی تا قسمتی ،بلکه شدیدا با رفتار های تمامی وزرای خارجه جمهوری اسلامی تفاوت دارد.این رفتار ها شامل تمامی حوزه های داخلی ، خارجی ، وزارتی ،عمومی و شاید خصوصی ایشان می شود.
رفتار های دکتر ظریف نه تنها در میان وزاری امور خارجه کشورمان تازگی دارد بلکه نمونه خارجی هم ندارد زیرا وزارت امور خارجه در تمامی کشور ها تعریف مشخصی دارد و رفتار های دیپلمات ها معمولا کلیشه های ثابتی است که برای آنها تعریف شده است. بالاخص سکاندار وزارت، رفتار محدود و تعریف شده ای دارد منظور از کلمه محدود معنای لغوی محدودیت نیست. محدودیت رفتاری وزیر امور خارجه یعنی رعایت اصول و قواعد دیپلماتیک .
برای این که عزیزانی که هنوز توجیه نشده اند ،وارد گود شوند می توان به خنده ها ، لطیفه گویی ها و شوخی های آقای وزیر در نشست های بین المللی اشاره کرد که خیلی مسبوق به سابقه نیست. لبخند دیپلماتیک لازمه کار دیپلماسی است اما خنده،جوک و قهقهه دیپلماتیک از ابتکارات و شاید تدابیر وبدعت های آقای وزیر است. همچنین صحبت به زبانی غیر از زبان فارسی هنگام حضور در کنفرانس های خبری! بدعتی غلط است که هیچ وزیر خارجه ای از هیچ کشور متمدن دنیا زیر بار آن نمی رود. مگر این کشور های گوگولی حاشیه خلیج همیشه فارس که بخواهند پز بدهند که ما هم انگلیسی بلدیم بلغور کنیم!و وزیر امور خارجه انگلیس!
(البته جناب وزیر می فرمایند بنده به احترام رسانه های خارجی حاضردر کنفرانس انگلیسی صحبت می کنم .خب چرا آقای لاوروف در تهران به هیچ کس احترام نگذاشت و در نهایت بی ادبی روسی صحبت کرد؟ چرا آقای اخضر ابراهیمی نماینده دبیرکل سازمان ملل درامور سوریه در برابر هزاران رسانه انگلیسی زبان عربی حرف می زند؟! آقای وزیر انگلیسی صحبت کردن شما در این جا و آنجا هم کمی مشکوک است که توضیح خواهیم داد)
علاوه بر تغییراتی که در کلیشه های دیپلماتیک داده شده است، نوع ارتباط آقای وزیر با فضای عمومی جامعه نیز نوعی نو گرائی است. داشتن صفحه اجتماعی در فیس بوک و مشارکت فعال در نوشتن و خواندن نظرات مراجعین به صفحه شخصی شان،تبریک سال نو یهودی در صفحه فیس بوک ،انتشار فایل ویدئویی از خود قبل از مذاکرات ژنو6 با مطلع آتشین “my name is javad zarif” تبریک سال نو مسیحی به هموطنان از تریبون صدا و سیما کاری که معمولا از سوی رئیس جمهور صورت می گیرد آن هم دوهفته قبل از سال نو، حضور در پشت صحنه سریال مهران مدیری و خلاصه دهها فعالیت و ژست های متفاوت از دکتر ظریف خارج از حوزه وزارت امور خارجه وجود دارد. به نظر می آید این رفتار ها حاکی از آن است که آقای وزیر بدش نمی آید به کرسی وسطی هیئت دولت نیم نگاهی داشته باشد. عجیب هم نیست. دولتی که در عملکرد 100 روزه ای که قول داده بود اقتصاد را کن فیکون کند به قول خودشان دو اقدام قابل توجه داشت . یکی دیپلماسی خارجی و دیگری تلاش برای توزیع شیر رایگان در مدارس !بنابراین دکتر ظریف حق دارد خود را لایق جایگاه ریاست جمهوری بپندارد زیرا به زعم او دولت تدبیر و امید مدیون تلاش های دیپلماتیک اوست که گزارش صد روزه اش چیزی برای گفتن داشته است. تحلیل ما این است که دکتر ظریف با احتمال بسیار بالا برای انتخابات ریاست جمهوری آماده می شود. کمی دقت در رفتار ایشان از آغاز تاکنون کاملا نشانگر آن است که برنامه هایی که ایشان اجرا کرده خیلی به دیپلماسی مربوط نیست . شاید هم بوده و ما اطلاعاتمان محدود است. مثلا شاید مهران مدیری قرار بوده قسمتی از سریال جدیدش را در نطنز فیلمبرداری کند دکتر ظریف رفته اند به ایشان گوشزد کنند که تا 10 سال رفت و آمد هرتیم سیاسی،فنی،علمی و حتی هنری به 100 کیلومتری نطنز ممنوع شده خواهشا آتو دست این جان کری ندهید!
به هرحال فرض می کنیم تحلیل ما درست باشد و دکتر ظریف برای انتخابات ریاست جمهوری آماده میشوند لازم است به ایشان نصیحت برادرانه کنیم که دچار قالیبافیسم نشود.قالیبافیسم معضلی بود که علی رغم هشدارهای چند باره این وبلاگ و خیلی از رسانه های دیگر به دکتر قالیباف نامزد دو دوره ریاست جمهوری، مورد توجه دکتر قالیباف قرار نگرفت و ایشان در هر دو دوره باختند. ما توصیه مان را دوباره تکرار می کنیم آقای دکتر ظریف ، آقای دکتر قالیباف و ... آها آقای دکتر رضایی!
مردم ما خیلی دوست ندارند کسی از سالها قبل از انتخابات هی برود روی مخشان که ببینید خدمات من چقدر گسترده و مفید و همه جانبه است، ببینید مدیریت من چقدر فراگیر است، دقت کنید برنامه های من چقدر بدردتان می خورد، ببینید من چقدر خوب و نازنین و خندان و پر انرژی ام. ببینید من بهترین گزینه برای ریاست جمهورتان هستم .مردم ما به این گونه خودفروشی ها جواب های سختی می دهند. لذا بهتر است سالها عمر خود را صرف ثابت کردن خود به مردم نکنیم خود را برای خدا ثابت کنیم همراهی مردم با خدا...
راستی آقای دکتر ظریف ان شاء الله چهار سال بعد رقیب جناب روحانی خواهید بود و یا به حرمت ایشان 8سال دندان روی جگر می گذارید؟
آقای جلیلی چرا عمرت را درجبهه ها هدر دادی؟!
بحبوحه تبلیغات ریاست جمهوری است و حضور پدیده ای به نام سعید جلیلی از همان ابتدای ثبت نام مورد توجه تمامی رسانه های بیگانه، یگانه ، درونی و بیرونی قرار گرفت.مواضع کاندیداهای حاضر در رقابت در برابر این پدیده به خوبی نشان داد که سعید جلیلی اسمی نیست که بتوان به راحتی ازکنارش گذاشت و رقیبی نیست که بتوان اورا ندیده گرفت چه این که کاریزمای مثال زدنی ،
مظلومیت چهره ،گفتمان انقلابی،ادب ،متانت و تواضع مشخصه هایی است که قدرت جذب آراء توده را دارد هرچند که نظرسنجی های فضای مجازی نیز نشان دهنده رشد خیره کننده این پدیده است.
جلیلی آنقدر بی بدیل بود که بزرگان راست و چپ نتوانند در باره اش سکوت کنند و آقای باهنر برنده شدن و بازنده شدن دکتر سعید را خسارت خواند شاید منظورشان این بود که بهتر است ایشان انصراف دهد! و علی فریمانی(مطهری سابق) درخواست کرد:نباید بگذاریم جلیلی رئیس جمهور شود.
دکتر توکلی نیز در سایتشان مدام از گاونر و مرد کهن صحبت میکنند که رویکردشان پرواضح مشخص است. لذا هجمه بی سابقه ای علیه دکتر سعید آغاز شد تا عدم سابقه اجرایی ایشان را بزرگ و بزرگ تر کرده و مدام در بوق و کرنا کنند که ایشان نه برنامه دارد نه تیم دارد نه سابقه دارد نه تجربه دارد نه امکانات دارد نه سواد دارد نه تخصص دارد اصلا ایشان باید برود!
ما نه به حرف های این عزیزان کاری داریم و نه به دیگرانشان. بلکه گلایه ای با خود دکتر سعید داریم چون میدانیم ایشان حرف ما را می شنوند.
دکتر عزیز و سعید !
چرا جوانی تان را در جبهه ها هدر دادید و از همان موقع به هرطریق ممکن خود را در وزارت کشور به این وآن نشان ندادید تا فرماندار،بخشدار یا شهرداری چیزی بشوید و الان از آن سابقه در تبلیغات استفاده کنید؟
چرا مانند خیلی ها برای وجدانتان سخنسرایی نکردید که مگر مملکت فقط گوشت جلوی توپ میخواهد؟ قرار نیست این جنگ تمام شود؟ مملکت مدیر نمی خواهد؟ بعد با اعتماد به نفس از کنار اتوبوس هایی که جوانهای این مرزو بوم را به کربلا میبرد می گذشتید و با ماشین دولت به بخشداری محل کار خود رفته و مشغول خدمت ایمن می شدید؟! الان طرفدارانتان با سینه ای ستبر میگفتند دکتر جلیلی 20 سال پیش بخشدار بوده بعد فرماندار بعد استاندار بعد شهردار کلانشهر ها پس حتما مدیر قابلی است.
آقای دیده بان!
نمی شد راه و رسم دیده بانی از مرزهای این خاک به خون مطهر گشته را به همرزم خود یاد می دادید و هرچه سریعتر با برگشت به پشت جبهه و وارد کردن نام خود در لیست نمایندگان مجلس سوم سابقه ای برای خود دست و پا می کردید؟ آخر مگر دفاع از ناموس،شرف،وطن و از همه اینها والاتر پرچم بلند اسلام سابقه به حساب می آید؟
آقای فرمانده!
مظلوم بودن دراین دنیای فانی خیلی هم به کارتان نمی آید لا اقل در انتخابات 84 نامزد می شدید تا بعد از رای نیاوردن شهرداری اصفهان یا شیراز را بگیرید و دراین 8 سال بترکانید تا هی دم از آبادی شهرمتبوع زده و رای روی هم بگذارید! شما باید حداقل 10 سال در سودای ریاست جمهوری شب را به صبح برسانید تا در دید برخی دارای برنامه باشید.
آقای بسیجی!
لااقل قیافه ات را کمی امروزی تر میکردی ،پیراهنت را روی شلوار نمی انداختی ، هنگام راه رفتن سر به زیر نباش، این رفتارها سالهاست که دیگر دراین شهر خاکستری فراموش شده است. مگر رای نمیخواهی؟مگرطرفدار نمیخواهی؟ دراین وانفسای بدو بیراه گفتن به دولت و یقه گیری نامزدها از یکدیگر تو هم کمی آش را خوش نمک کن اشکالی ندارد. برای رسیدن به قدرت و خدمت به مردم کمی هم گناه صغیره بلا اشکال است!
آقای دبیر!
آقای شهردار میگوید سوء مدیریت و سوء تدبیر در شورای امنیت را حل میکند. باز هم ساکتی و جوابشان را باید پدر شهید احمدی روشن بدهد؟
چرا سوال نمی کنی که آقای شهردار چه سابقه ای در روابط بین الملل دارد، از سیاست خارجی اسلامی چه میداند لاقل پایان نامه دکترایت را به رخش بکش!
چرا نمی آیی همه افتخارات هسته ای سالهای اخیر را به نام خود بزنی و جایگاه کنونی ایران اسلامی را نتیجه ایستادگی خود بر اصول بدانی و کمی هم از کم کاری های دبیر اسبق گلایه کنی این کارها جواب میدهد ها!
می گویند تنها سابقه درخشانت دست ندادن با اشتون بوده است! لااقل یک بار با اشتون دست بده که همین یک سابقه را هم برایت مرحمت نکنند و به خود زحمت ندهند!
آقای دیپلمات!
آقای دیپلمات کهن می فرمایند وزاری خارجه کشورهای اروپایی برای صحبت با او با هم کشتی می گرفتند! خب تو هم بگو زمانی که مذاکرات قرارداد الجزایر،افتضاح مک فارلین،قطعنامه 598 ، ربوده شدن امام موسی صدر و ربایش دیپلمات های ایرانی در لبنان انجام می شد من هیچ سمت و سابقه ای در وزارت خارجه نداشتم! و داشتم قمقمه ام را برای عملیات آب میکردم!
آقای صادق!
وقتی شایعه میکنند که حافظ قرآن هستی و پای مصنوعی ات را روی میز مذاکره گذاشتی و جلسه را ترک کرده ای چرا فورا این شایعات را تکذیب میکنی؟ لااقل چیزی نگو سکوت مصلحتی کن! چرا نمی خواهی در نظرسنجی ها بالا و بالاتر بروی؟
آقای گفتمان انقلاب!
آقای گفتمان اقتصاد شما را متهم میکند که گفتمان ایستادگی تان گفتمان ایستایی است چرا به این فرمانده سابقتان نمی گوئید که: آقای دکترسردار،اگر گفتمان ما ایستایی بود شما نمی توانستید امروز فتح خرمشهر و فاو را دست مایه افتخارات مدیریتی خود کنید. اگر گفتمان ما ایستایی بود اکنون خرمشهر ما "محمره" بود!
آقای نامزد ریاست جمهوری!
میگوئید من موظف به احیای گفتمان انقلاب هستم فارغ از این که نتیجه رقابت چه باشد! عزیز من چرا مثل بقیه نمی گویی باید هرطور شده رئیس جمهور شوم؟ اگر رئیس جمهور شوم ظرف دو هفته همه چیز را حل میکنم؟ چرا وعده نمی دهدی؟ چرا شعار نمی دهی؟ چرا مچ این و آن را نمی گیری؟ دوربین ها به سراغت می آیند و عطش گرفتن یک شات انتخاباتی از تو را دارند و به جای لبخند های تصنعی و انرژی نشان دادن های الکی سرت را پائین می اندازی و می روی؟ اه، سرم را باید از دست تو به دیوار بکوبم!
آقای جانباز!
اگر دوپای شما سالم بود حتما در مسابقه دو صدمترحتی با نا داوری علی فریمانی پیروز میدان می شدید .کاش کمی مراقب خود بودید
مثلا به شیوه حاجی گرینف اخراجی ها در جبهه خدمت میکردید تا پایتان سالم بماند. و امروز بتوانید بیشتر خدمت کنید!
آقای رزمنده!
دیگر جوانان این مرز وبوم نمی گذاشتند حرف امام روی زمین بماند، پس چرا شما سالها از عمر خود را در جبهه ها تلف کردید اگر بارتکلیف را روی دوش بقیه انداخته و با استفاه از بورس وزارت علوم مدرک دکترای خود را از دانشگاههای انگلستان گرفته بودید اکنون انبوهی از سابقه و مدیریت و صندلی های شیک پشتوانه شما بود و دهانها بسته می شد.
آقای دلاور!
می دانیم که یک روز همجواری با فرشتگان زمینی کربلای ایران را با هیچ چیزتعویض نخواهی کرد و روز و شب در اندوه جاماندن از آن قافله بهشتی می سوزی و می گریی! میدانیم که دلت برای آن روزها خیلی تنگ شده است. می دانیم که دیده بانی حقوق ملت در شورای عالی امنیت ملی را آنچنان استوار به ثمر رساندی که شیطان از رویش امثال تو در این انقلاب است که می هراسد.
خوشا بحالت و خوشا به سعادتت آنچه گفتیم کنایه ای بود برای آنانی که یادشان رفته دیروز را و نمی بینند فردا را.